Çaldılar Ama Sonu “Hayır”lı Olacak

Başlıktaki cümle geçenlerde tanıştığım ”evet” oyu vermiş bir AKP seçmeninin söylediklerinden
esinlenilerek yazıldı. Ankara’da arkadaşlarımla öğle yemeği yerken beni tanıyan 40 yaşlarında bir adam müsaade isteyerek yanımıza oturdu ve aynen şu cümleleri kurdu: “Kemal bey ben evet oyu kullandım, sizin doğru tahmin yaptığınızı biliyorum keşke araştırma şirketinizi kapatmasaydınız, ”hayır” oylarının çok yüksek çıktığı belli, ortada bir hile var ama bakın
göreceksiniz bu işin sonu iyi olacak, ülkemiz kazanacak.”
Yani bu arkadaş her zamanki gibi ülkenin iyiliği için hırsızlık yapıldığını düşünenlerden.
Peki bu arkadaş gibi düşünen ”evet” seçmeni kaç kişidir?
Ya da bu arkadaş gibi ”evet” veren fakat onun aksine yapılanlardan hoşnut olmamış, hileli sonuç içine sinmemiş kaç kişi vardır dersiniz?
Benim gözlemlediğim milyonlarca insan ”evet” oyu verdiği halde sonucun hileli olduğunu biliyor ve bu sonuçları içine sindirebilmiş değil. Zaten olası bir başkanlık seçiminde ülkenin geleceğine bu kişiler karar verecek ama bu konuya sonra tekrar döneceğim.

NE OLDU? NASIL OLDU? MUHALEFET NEDEN FARK EDEMEDİ

Aslında her şey 2014 yerel seçimlerinde başladı. Yerel seçimlerde bir nevi prova yaptılar, pilot
bölgelerde denemeler yaparak bu işin olup olmayacağını sınadılar.
Pilot hile yerel seçimlerde sonuç verince aynısını 16 Nisan’da tekrar uygulandı.
Neydi o deneme? Yalova merkez (benim de memleketim olan), Tokat Yeşilyurt ilçesi, Ağrı merkez bu pilot bölgelerdendi.
Buraların ortak özelliği, seçmen sayısı az ve muhalefetle dengeli bir seçmen dağılımı olmasıdır.
Bu gibi birkaç yerde daha zihinsel engelliler, silah altındaki askerler gibi seçmen olma yeterliliği olmayan kişileri seçmen olarak kaydettirdiler.
Seçim günü bu insanlara oy kullandırtıp üstelik kendi partilerine oy verdirdiler. Seçimi kazandıkları bölgelerde hiç sesleri çıkmadı ama seçimi küçük farklarla kaybettikleri yerlerde ”Bu kişilerin oy kullanma hakları yoktur.” diyerek sonuçlara itiraz edip seçimi yenilettiler, yeni seçimlerde oralarda oy kullanmamış seçmenleri ikna veya ihya ederek kazanmayı denediler ve aslında kaybettikleri birçok belediyeyi (Yalova-Ağrı hariç) kazanmış oldular.
Bu planda AKP’nin güçlü muhalefetinin neredeyse hiç olmadığı mahalleler seçildi yani muhtarlar kullanıldı.
Sayım yerlerinde kargaşalar çıkartıldı,muhalefetin müşahit ve seçmenleri sandıklardan ve toplama merkezlerinden atıldı yani polis kullanıldı.

İl-İlçe seçim kurullarında hakimlere baskı yapıldı yani yargı gücü kullanıldı ve sonuç alındı.
İşte bu tecrübenin verdiği cesaretle 16 Nisan referandumuna hazırlandılar.
16 Nisan’da da aynısını yaptılar.
Önce HDP’nin sandık başkanlarını “muteber kişiler olmadıkları” gerekçesiyle görevden alıp yerlerine kendilerine bağlı memurları bir nevi kayyım olarak sandık başkanlıklarına atadılar.
Bu kayyımların bir çoğuna pusulalara mühür vurmamalarını salık verdiler ki olur da hilelerini
tamamlayamaz yani çuvallara- sandıklara fazladan oy enjekte edemezler ve ”hayır” kazanırsa açık kanun maddesini dayanak göstererek oylamayı iptal ettirebilsinler.
Ama -muhtemel ki- yedek olarak fazladan basılan ve YSK tarafından sandık başkanlarına dağıtılan pusulalara ”evet” mührünü basarak ya muhalefetin zayıf olduğu veya olmadığı yerlerde ya da oy toplama merkezlerinde bu pusulaları sisteme-sayıma katmayı başardılar.
YSK’nın “Filigranlı pusula geçerlidir.” kararı, birçok sandığa seçmen sayısının altında pusula gitmiş olması ve özellikle Güneydoğu’da birçok sandıkta katılımın % 123’lerde olması da bundan kaynaklanıyor olmalıdır.
Sayıma veya mühürsüz pusulalara itiraz olan yerlerde okulları asker-polis gücüyle boşaltarak birçok köyde muhtarlar eliyle blok oy kullandırarak ise planın sahadaki ayağını tamamladılar.
YSK başkanının henüz partilerdeki veri tabanına göre dahi oyların çok önemli bir kısmı sayılmamışken yaptığı ”Evet kazandı.” açıklaması ile de psikolojik üstünlüğü ele geçirdiler.
En sona ise YSK’nın tüm itirazları redderek hileli sonucu tescil etmesi kaldı.
Yani tıpkı yerel seçimlerde pilot illerde yaptıkları gibi muhtarlar, polis-asker, kamu gücü ve yargı görevini tam olarak yaptı.
PEKİ MUHALEFET NEDEN KARŞI KOYAMADI?
Muhalefetin karşısında bu kez bir parti yoktu, asker-polis-korucu-yargı-bürokrasi-muhtarlar olmak üzere koskoca bir devlet projesi vardı. Üstelik muhalefetin fark edip itiraz ettiği yerlerde kimi zaman yargısal güç kimi zaman ise kolluk marifetiyle kaba güç kullanılmıştı. Şartlar, sayılar, insan ve para
kaynağı eşit olmadığı gibi eşite yakın bile değildi.
MUHALEFET İNSANLARI NEDEN SOKAĞA ÇAĞIRMADI?
Böylesine büyük ve açık hilelerin olduğu oylamalardan sonra sokağa çıkmak ve sokakta hak aramak elbette sonuna kadar meşrudur ancak muhalefet bu kez iktidarın da farkında olduğu bir gerçeği fark etti. O gerçek ”hayır” oyları içerisinde 12-15 puan arası ”evet” kampanyası yapan partilerin seçmenlerinin olması ve bu kişiler tekrar partilerine dönmedikçe Erdoğan’ın başkanlık seçimini asla garanti göremeyecek oluşu, zaten beklentilerin aksine Erken-Baskın seçim kararı almaması da bundan kaynaklanıyor. Erdoğan başkanlık seçimlerini rahatlıkla kazanamayacağını biliyor ve o seçmenleri ”hayır”dan koparmanın en kolay yolunun sokak eylemleri ile kontrollü bir kaos doğurmak olduğunun
farkında. İşte bu yüzdendir ki muhalif isimlerden çok yandaş kalemler Kılıçdaroğlu’nu pasif kalmakla eleştiriyor.
Burada yazının başına dönmemiz ve ”evet” oyu verdiği halde sonuçları içine sindirememiş, hilenin farkında olan seçmenlerin başkanlık seçiminde ne yönde oy kullanacağına odaklanmamız gerekliliği doğuyor.
Olası bir başkanlık seçiminde ekonomik, siyasi ortamın durumuna göre bu seçmenler rahatlıkla taraf değiştirebilecektir. Yani o güne kadar ekonomi düzelmez, işsizlik azalmaz, insan hakları ve dış dünya ile ilişkiler normale dönmez ise bu seçmen kandırıldığını düşünecek ve Erdoğan’a başkanlık için oy vermeyecektir.
Muhalefet sokağa çıkmayarak Erdoğan’ın aradığı günah keçisi olmaktan kurtulmuş, doğru ve akılcı bir karar vermiştir.
Şimdi ise CHP başta olmak üzere ”hayır”ın tüm paydaşları ortak bir anayasa metni üzerinde çalışmalı, uzlaşmalı ve başkanlık seçiminde AKP devletinin karşısına bu anayasa taslağı ile çıkmalıdır.’ Aday ya da adaylar kim olmalı?” sorusunun cevabı için acele etmeye ise gerek yoktur.

Arayış Dergisi, 2017 | Haziran