Denizler Yaşıyor…

1972 yılının 5 Mayıs Cuma günüydü. Babam Cemil Gezmiş, Hüseyin’in babası Hıdır Amca, Yusuf’un
babası Beşir Amca ile görüş için Ankara’dayız.
O gün bize “Sayım var.” dediler ve görüşü gerçekleştiremedik. Sözlerine inanıp “Yarın görüşürüz.”
diyerek Ankara’da kaldık. Sabaha karşı, güvenlik güçleri kaldığımız yerlerde bizleri apar topar alarak,
alacakaranlıkta, o zaman kırsal bir yer olan Karşıyaka Mezarlığı’na götürdü. Birden, babalar
evlatlarının, ben de kardeşlerimin küçük bir gasilhanede katledilmiş vücutlarıyla karşılaştık. Her yer
polis ve askerdi. Sıkıyönetim olduğu için başka kimse de yoktu. Mezarlarını bile aralarında boş yerler
bırakarak kazmışlar. Her şey önceden hazırlanmış, ama ailelerinin haberi bile yok. Hiçbir kişinin
yardımı olmaksızın yalnızca bizler, şehitlerimizi, son görevlerimizi bütünüyle yerine getirerek toprağa
verdik.
Aradan 45 yıl geçti. Ne o günü, ne de kardeşim Deniz ve diğer kardeşlerim Hüseyin ve Yusuf’u
unutamıyorum. Öfkem kabarıyor. Kardeşim Deniz’e, Hüseyin ve Yusuf kardeşlerime de özlemim gün
be gün artıyor.
Neydi bu kardeşlerimin yaptığı ?
Bu kadar kin ve nefret nedendi ?
Onlar “insanlar sömürülmesin, ezilmesin, eşit yaşasınlar, özgür olsunlar, kardeş olsunlar” istiyordu.
Mutlu bir ülke ve dünya istiyorlardı.
Sömürüden, ezenden, baskı ve zulümden yana olanlar ve onların uşakları, işte bu özgürlük,
bağımsızlık,eşitlik ve demokrasi uğruna mücadele eden kardeşlerimden korktular.
Onların “Yaşasın tam bağımsız ve gerçekten demokratik Türkiye, kahrolsun emperyalizm!” şiar ve
sloganlarından korktular.
Kardeşlerimi katledenlerin bu korkuları hala devam ediyor. Çünkü insanlığın adalet, eşitlik, özgürlük
mücadelesi sürüyor. Bu da kardeşlerimin ne kadar haklı olduğunu, dolayısıyla yaşadıklarını,
yaşayacaklarını gösteriyor.
Deniz, babama yazdığı bir mektubun sonunu şu sözlerle bitirmişti: “Unutma ki ne yaptıysam
inandığım dava için yaptım.”
Böyle kardeşlere sahip olduğumuz için gururluyuz. Şimdi milyonlarca onlar gibi kardeşlerimiz var. Her
yıl 6 Mayıs’ta Karşıyaka Mezarlığı’na gittiğimizde orada gencecik yaşlarda binlerce Deniz’i, Hüseyin’i,
Yusuf’u görüyor ve kucaklaşıyoruz. Onun için ”Denizler yaşıyor.” diyoruz. Bunu kalıcılaştırmak için aile
fertlerince Deniz Gezmiş Vakfı’nı kurduk.
Bu yıl Deniz’in 70. doğum gününü kutladık.
Vakfımızın kalıcı bir yerini oluşturmak üzereyiz. Orada Deniz’I, Hüseyin’İ ve Yusuf’u ve de tüm
devrimci kardeşlerimizi; anıları, özlemleri ile yaşatacağız.
6 Mayıs 1972 Cumartesi Ankara’da 3 fidan katledildi.
6 Mayıs 2017 Cumartesi Türkiye’de ve dünyada 3 fidan tüm yaşıyor.

Arayış Dergisi, 2017 | Mayıs